,, KIM JESTEM "

Ten rozdział dedykuję Patish Raven'ko
*-* dziękuję za pomoc ^^
PS  mam nadzieje ze się podoba

- ...dostarczyć ją panu żywą !
- Ale to niemożliwe, ona nie mogła...
- Cicho! Jeszcze usłyszy. Idziemy!
Te dziwne głosy oddaliły się. Otworzyłam oczy i próbowałam siebie coś przypomnieć. W głowie miałam pustkę. Tylko jakieś skrawki wspomnień. Jakaś  nowa nauczycielka, Max a potem ciemność. Znalazłam się tutaj Bóg wie po co. Ojciec nawet się nie martwi. Według niego ja ciągle gdzieś chodzę a potem wracam. Wkurzyłam się. Spróbowałam powoli wstać, ale spadłam. Coś lub ktoś leżało obok mnie. Bardzo powoli podeszłam do ciała i odwróciłam jego głowę. Przerażona odskoczyłam do tyłu. Max był cały brudny a z rany na ramieniu płynęła krew. Czy w żadnym więzieniu ( czy cokolwiek to było w czym mnie zamknęli ) nie było jakiejś szmatki? Zapytałam sama siebie. Koszulkę miałam w szczępach, więc oderwałam kawałek materiału i podeszłam do mojego przyjaciela by opatrzyć mu ramię. Rana wyglądała gorzej niż myślałam. Po bokach była czerwona a w środku czarna.
- Wody - wychrypiał - wody.
- Max! Żyjesz!- krzyknęłam. Juz miałam się do niego przytulić, gdy przypomniałam sobie że jest ranny.
- Trzeba się wydostać z tego czegoś. - uznał, a ja bezgłośnie się zgodziłam.
Rozejrzał się po pomieszczeniu i uznał, że za ścianą jest zbiornik wodny. Nie wiedziałam skąd to wie, ale obiecałam sobie że go o to zapytam jak przeżyjemy. O ile przeżyjemy...
- No dobra jesteśmy otoczeni litrami  wody, ale dalej nie masz pomysłu jak się stąd wydostać mam rację?
- Yyy... no prawda. Ale gdybyśmy dostali się do tego okna, to można by było uciec górą.
- Dosyć ryzykowne ale spróbujemy.
Max złapał za szczebel drabinki ratunkowej i zaczął się wspinać ku górze. Modliłam się w duchu żeby tylko nie spadł.
,, Kate żyjesz jeszcze? " zapytał a ja tylko pokazałam kciuka w górę i zaczęłam się wspinać. Kiedy dotarłam do okna, Max otworzył je i wyskoczył. Przestraszyłam się i szybko popatrzyłam przez szybę. Siedział na puchowym czymś i machał do mnie ręką. Zeskoczyłam... kiedy spadłam straciłam świadomość. Nie wiem na ile ale to co mi się śniło nie miało sensu :
Twarz kobiety która zapada się w ziemię, wielkiego smoka ze złotym zniczem i jakiegoś chłopca który biegł po drodze.
Jakaś cząstka mojego mózgu każe mi się obudzić, ale nie mogłam.
Kate... -delikatny głos przemówił do mnie - jestem z ciebie dumna... nie zawiedz mnie...
Gwałtownie wstałam i zobaczyłam twarz Maxa.
- Gdzie jesteśmy? - zapytałam.
- Yyy... no jakiś facet przyszedł do mnie i powiedział że mam cię wziąść i pójść za nim, noi znaleźliśmy się tu.
- A jak się to miejsce nazywa?
Wtedy do pomieszczenia weszła jakaś blondynka i powiedziała
,, Jesteście w obozie półkrwi, miejscu które jest bezpieczna dla półbogów. "
Półbogów ?!